PSYCHOLOGY
Ugodowym być
15:10
Przymiotnik
„ugodowy” występuje we wszystkich językach świata, w lakonicznym skrócie: przez
podróż z Polski, Anglii, Niemcy, Hiszpanię, Francję, Estonię, a także Japonię
możemy odnaleźć słowo: ugodowy. Czy również zjawisko występuje na całym
świecie?? Zapewne tak.
A
teraz krótki przegląd czym jest, a czym nie jest osoba ugodowa. Na początek
kilka pytań kwestionariuszowych:Co czyni nas takimi jak jesteśmy?
Dlaczego niektóre osoby są, aż tak ugodowe, a niektóre wręcz przeciwnie, mając
silne tendencje przywódcze, swoje zdanie i cele, do których dążą i nie
odpuszczają, można by rzec: Ani o milimetr? Podstawowym wytłumaczeniem są nasze
geny, są przekazywane z pokolenia na pokolenie, od tak, podstawowa myśl! Poza
tym,będąc dziećmi przyglądamy się sytuacjom, dorosłym i wyciągamy swoje wnioski
i kreujemy swoją osobowość, którą wykorzystujemy już podczas zabawy z
rówieśnikami w przedszkolu, walcząc o najlepszą zabawkę, czy inną wartościową
rzecz, którą w danym momencie pragniemy.
Patrząc
na szalę wad i zalet ugodowości, można by powiedzieć, że jest ona pozytywnym
zjawiskiem. Jednak nie do końca. Oczywiście osobę z wysokim poziomem ugodowości
cechuje prostolinijność, skromność, możliwość poświęcania się i ustępowania. Co
przyczynia się, że lubimy takie osoby, bo czujemy się przy nich bezpiecznie.
Przecież taka osoba nas nie oszuka, ani nie zrani, prosta sprawa. No ale,
żyjemy jednak w świecie, w którym jeszcze żyją takie jednostki, które w łatwy
sposób potrafią wykorzystać sytuację do własnych celów. I właśnie takie osoby
mogą zranić osobę ugodową, jak to się powszechnie mówi: wykorzystać i zostawić,
gdy zacznie buntować się przed byciem potulnym barankiem.
I w tym momencie dochodzimy do kluczowego
pytania. Czy warto być ugodowym, czy może jednak nie?? Ponieważ osoby, które są
ugodowe, tak jak to wynika z definicji ulegną, dostosują się, bo dla osób o
takiej osobowości pewnie będzie im wygodniej dostosować się do grupy, niż
wyrażać własne opinie i sprzeciwiać się. Za to osoby, które posługują się
ugodowymi, szybko zaciera im się granica i pragnąc więcej, coraz więcej od
osoby ugodowej. Ceniąc ją chyba jedynie za to, że jest „marionetką” w ich
rękach. Jest to relacja wiązana, osoba ugodowa, potrzebuje jakiejś osoby, która
zadecyduje za nią, albo po prostu powie co ma zrobić. Natomiast osoba o niskim
poziomie ugodowości będzie dążyć do sytuacji, w której będzie mogła ustawić
życie nie tylko sobie, ale również osobie ustępliwej. A to niestety jest już
zbyt wiele.
Patrząc
na płytkie relacje oraz podstawowe cechy osoby ugodowej i nie ugodowej, bez
wątpienia można powiedzieć, że osoba ugodowa jest tą pozytywną postacią, bo
wyróżnia ją: szczerość w kontaktach z innymi, wykazują bezinteresowność,
bezkonfliktowość czy polubowność. W przeciwieństwie do osób nieugodowych, o
których można powiedzieć, że są nieustępliwe, podejrzliwe co do zachowania
innych, mają
tendencję do traktowania otoczenia w sposób instrumentalny, służący jedynie
pomocy w zaspokojeniu swoich własnych potrzeb, cechują się też pamiętliwością. Jednak,
gdy dochodzi do relacji głębszych to nie jest już tak kolorowo, ponieważ osoba
ugodowa traci już na swojej „pozytywności” i wychodzi na fajtłapę, która nie
potrafi zmierzyć się z własnym losem i ciągle się poddaje mówiąc sobie w duchu
„to jest ostatni raz”, jednak tak się nie dzieje, może wtedy gdy definitywnie
kończy się znajomość.
Kończąc
rozważania na temat ugodowości, bywają sytuacje, w których oczekuje się
uległości, jednak bywają również takie w których ta uległość jest nie wskazana.
Zatem, można przedstawić wady i zalety danego stwierdzenia, ale ostateczna
decyzja w jaki sposób się postąpi i oczywiście charakter, który należy do Was.
PoZdRaWiAm J
0 komentarze